ΙΑΤΡΕΙΟ
ΠΑΙΔΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΙ ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΥ
Ευάγγελος Δρίμτζιας MD, PhD, MRCOphth
Χειρουργός Παιδοφθαλμίατρος
Ειδικός σε Στραβισμό Παίδων - Ενηλίκων
Αιτίες.
Μία από τις πιο κοινές αιτίες δακρύρροιας στα παιδιά είναι η συγγενής απόφραξη του ρινοδακρυικού πόρου, η οποία οφείλεται στην παρουσία μεμβράνης στο κάτω τριτημόριο της δακρυϊκής οδού πριν από την εκβολή της στη μύτη και οδηγεί σε υπερβολική εκροή δακρύων, γνωστή ως επιφορά.
Άλλες αιτίες επιφοράς αποτελούν οι συγγενείς ατρησίες (ατελής ανάπτυξη) του ρινοδακρυικού συστήματος καθώς και ορισμένες κρανιοπροσωπικές παθήσεις.
Κατά τη γέννηση, ο ρινοδακρυικός πόρος είναι κλειστός σε περίπου 50% των παιδιών. Αυτόματη διάνοιξη συμβαίνει τις πρώτες 3-4 εβδομάδες ζωής και μόνο ένα μικρό ποσοστό των νεογέννητων εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα μετά το διάστημα αυτό. Κατά προσέγγιση 96% των περιπτώσεων λύνονται αυτόματα χωρίς επέμβαση στη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής, ενώ αυτόματη ίαση παρατηρείται σε ένα επιπρόσθετο 60% κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους. Μετά το διάστημα αυτό οι πιθανότητες λύσης των συμπτωμάτων χωρίς ιατρική παρέμβαση μειώνονται σημαντικά.
Συμπτώματα.
Παιδιά με απόφραξη της ρινοδακρυϊκής οδού προσέρχονται με συνεχή δακρύρροια, η οποία οδηγεί σε χρόνιες επιπεφυκίτιδες, βλεννώδεις εκκρίσεις, δερματίτιδα στην περιοχή των βλεφάρων, ή ακόμη και οξεία φλεγμονή του δακρυϊκού ασκού γνωστή ως οξεία δακρυοκυστίτιδα.
Εξέταση.
Η πάθηση απαιτεί εξέταση από ειδικό παιδοφθαλμίατρο με σκοπό τον αποκλεισμό άλλων αιτιών, όπως συγγενής έλλειψη ανατομικών δομών της δακρυϊκής συσκευής ή παθήσεων που εκδηλώνονται με παρόμοια συμπτωματολογία, όπως δακρυοκυστοκήλες, βλεννοκήλες, κρανιοπροσωπικές ανωμαλίες, γλαύκωμα κλπ.
Η εξέταση περιλαμβάνει ενστάλαξη ειδικής πορτοκαλέρυθρης χρωστικής (φλουορεσείνης) και παρατήρηση της παροχέτευσης των δακρύων κάτω από φωτισμό με μπλε φίλτρο.
Συντηρητική θεραπεία.
Γράψτε τις Ερωτήσεις σας:
Η αντιμετώπιση της πάθησης απαιτεί κατανόηση εκ μέρους των γονιών της παθοφυσιολογίας της νόσου. Θα πρέπει να αποφεύγεται η συνεχής και αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών σταγόνων εκτός από τις περιπτώσεις φλεγμονών, όπως επιπεφυκίτιδας ή δακρυοκυστίτιδας.
Ο παιδοφθαλμίατρος θα καθορίσει την ανάγκη έναρξης τοπικής θεραπείας. Ιδιαίτερα χρήσιμος είναι ο καθημερινός και σχολαστικός καθαρισμός των βλεφάρων και η απομάκρυνση των εκκρίσεων χρησιμοποιώντας κομπρέσες με χλιαρό νερό.
Η πιο αποδεδειγμένα αποτελεσματική συντηρητική θεραπεία είναι το μασάζ στην περιοχή του δακρυικού ασκού και θα πρέπει να εφαρμόζεται σε καθημερινή βάση. Ο γονιός θα πρέπει με το δάκτυλό του να εφαρμόζει ήπια πίεση και μαλάξεις αντίστοιχα στην περιοχή του δακρυϊκού ασκού με κατεύθυνση προς τη μύτη.
Το μασάζ θα αυξήσει την πίεση εντός του ρινοδακρυϊκού πόρου και θα επιταχύνει / διευκολύνει τη διάνοιξη της δακρυϊκής οδού.
Καθετηριασμός του ρινοδακρυϊκού πόρου.
Σε περίπτωση επίμονης δακρύρροιας μετά την ηλικία του ενός το επόμενο βήμα είναι ο καθετηριασμός της δακρυϊκής οδού.
Η επέμβαση γίνεται κάτω από γενική αναισθησία και περιλαμβάνει διαστολή του δακρυϊκού σημείου ώστε να επιτραπεί η είσοδος ειδικού καθετήρα εντός του πόρου με σκοπό τη διάνοιξη της μεμβράνης που το αποφράσσει στο κατώτερο σημείο του.
Η επέμβαση συνιστάται πριν την ηλικία των 2 ετών και κατα προτίμηση στους 16-18 μήνες ζωής με ποσοστά επιτυχίας περίπου στο 85%.
Μετεγχειρητικά θα χρειαστούν σταγόνες για διάστημα μίας εβδομάδας.
Διασωλήνωση και τοποθέτηση stent.
Σε περίπτωση υποτροπής των συμπτωμάτων απαιτείται επανεπέμβαση με νέο καθετηριασμό και τοποθέτηση εντός του ρινοδακρυϊκού πόρου stent σιλικόνης. Το stent θα πρέπει να παραμείνει για τρεις μήνες και αφαιρείται σε δεύτερο χρόνο.
Δακρυοασκορινοστομία.
Σε αποτυχία των ανωτέρω μεθόδων, όπως στην περίπτωση πλήρους απόφραξης ή στις περιπτώσεις επίκτητων αιτιών, η θεραπεία εκλογής είναι η δακρυοασκορινοστομία. Ο κατάλληλος χρόνος για τη διενέργεια αυτής είναι η ηλικία των 3-4 ετών.